مهار باکتریهای رودهای مرتبط با عوامل خطر دیابت نوع 2 ، میتواند کلید پیشگیری از آن باشد
5 ژوئیه 2017- در یک تحقیق جدید بر روی ارتباط بین باکتریهای روده و دیابت نوع 2، محققان دریافتند که تغییر میکروبیوم روده میتواند مقاومت به انسولین را کاهش داده و موجب تغییر متابولیسم در بافت چربی شود.
این یافتهها نشان میدهد که مهار باکتریهای رودهای که در تولید مقادیر زیادی از ماده ای بنام TMAO یا trimethylamine N-oxide نقش دارند، ممکن است پارامترهای متابولیکی را مجدداً تنظیم کرده و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهد.
مطالعات پیشین نشان داده است که افزایش میزان TMAO با شیوع بالاتر دیابت نوع 2 مرتبط است. TMAO شدیداً با مقاومت به انسولین در ارتباط است.
به طورمعمول، هنگامیکه ما در مورد مقاومت به انسولین صحبت میکنیم، اشاره به متابولیسم گلوکز و چربی داریم اما این سوال وجود دارد که آیا چنین مقاومتی بر متابولیسم پروتئینها نیز تاثیر میگذارد؟
TMAO یک محصول جانبی از هضم برخی اسیدهای آمینهی خاص در پروتئینها توسط باکتریهای تخصصی روده است، این اسیدهای آمینه شامل choline, methionine،lecithin و carnitine است که در گوشت قرمز، گوشتهای فرآوری شده و زردهی تخم مرغ یافت میشوند.
شواهد زیادی بویژه از تحقیقات دکتر Stanley Hazen وجود دارد که نشان میدهد اسید آمینه کولین موجود در رژیم غذایی توسط باکتریهای رودهای ما متابولیزه شده و سپس بوسیلهی کبد به TMAO تبدیل میشوند.
ناگفته نماند که در تحقیقات پیشین همچنین مشخص گردید که TMAO با خطرات بالاتری برای بیماریهای قلبی در ارتباط است و در برخی افراد مبتلا به دیابت نوع 2، اختلالات ظریفی در هضم اسیدهای آمینهی افزایش دهندهی TMAOوجود دارد.
وقتی اسید آمینه های متیونین و آرژنین بررسی شدند، دانشمندان دریافتند که این دو اسیدآمینه ممکن است خطر عوارض عروقی و مقاومت به انسولین را بیشتر افزایش دهند. اسیدهای آمینه هایی که میزان TMAO بیشتری را تولید میکنند، خطر حملهی قلبی را نیز 2.5برابر افزایش میدهند، در این مطالعه 4 هزار نفر برای مدت 3 سال تحت نظارت بودند.
متاسفانه، راه حل این مشکل به آسانی حذف مواد غذایی حاوی متیونین یا غذاهای پروتئین مملو از کولین نیست، هنوز ثابت نشده است که خوردن غذاهای غنی از کولین (یا هر نوع غذای دیگر) موجب افزایش میزان TMAO در طول زمان میشود.
به عبارت دیگر، حتی اگر خوردن غذا موجب افزایش میزان کلی TMAO شود، اکثر افراد به سرعت و بطور موثر این ماده را از طریق ادرار از خون خود خارج میکنند، این نتیجه باعث شده است که تردیدی درمورد رژیمهای غذایی به عنوان تنها عامل افزایش تولید TMAOبوجود آید.
اگر خوردن غذاهای غنی از کولین بتواند خطر بیماری قلبی را افزایش دهد( از طریق TMAO یا هر مکانیسم دیگری)، ما انتظار داریم برای مثال افرادی که تخم مرغ بیشتری مصرف میکنند بیشتر به بیماریهای قلبی عروقی(CHD) مبتلا شوند اما تا به حال مطالعات چنین ارتباطی را اثبات نکرده است.
سایر عواملی که میتواند افزایش تولید TMAOرا احتمالاً توضیح دهد شامل تفاوت در میکروبیوم رودهی افراد است که سبب افزایش تولید TMAO میگردد. تحقیقات نشان میدهد که مصرف مقادیر زیادی غلات کامل سبب افزایش باکتریهایی در روده میشود که با افزایش تولید TMAO ارتباط دارند. عامل دومی که محققان به بررسی آن پرداختند، FMO3 یا flavin-containing monooxygenase 3 بود، افزایش TMAO در کبد سبب افزایش مقدار آنزیمی بنام FMO3 میشود که این تغییرات را سبب میگردد همچنین فعالیت FMO3 مقاومت به انسولین را افزایش میدهد.
تمام این یافتهها نشان میدهد که افزایش میزان TMAO ناشی از مصرف غذاهای پروتئینی غنی از متیونین (پروتئین های کم چرب و پروتئینهای ماهیچه) با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 همراه است. نتایج این مطالعه در مجلهی Cell Reports journal منتشر شده است.
منبع:
www.diabetes.co.uk/news/2017/jul/blocking-gut-bacteria-linked-to-type-2-diabetes-risk-factors-could-be-key-to-prevent-it-94724923.html